ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΤΟΥ ΡΑΪΧ: ΟΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ!

Γράφει:

Ο Χρήστος Μουσουλιώτης

 

Σε ένα μικρότατο αρθρίδιο, που η διεύθυνση τού “Βήματος τής Κυριακής” έδωσε ελάχιστη σημασία, ρίχνοντάς το σε κάποια γωνία, κρύβονται συγκλονιστικά μηνύματα καθώς επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά ο Ράιχ για τα όσα έλεγε σχετικά με τη θωράκιση τού χαρακτήρα.

Με τίτλο: “Η αλλαντοτοξίνη ”σιδερώνει” και τα συναισθήματα” μαθαίνουμε πως ούτε λίγο ούτε πολύ, οι έχοντες και έχουσες κάνει χρήση αλλαντοτοξίνης για να εξαφανίσουν τις ρυτίδες τους, είδαν με οδύνη(;) ότι δεν μπορούσαν πλέον να νιώθουν συγκινήσεις!

Δηλαδή δεν ένιωθαν οργή. Αλίμονο! Σε μια κοινωνία που δημιουργεί καθημερινά οργή μεγατόνων;

Ούτε φόβο; Αλίμονο! Σε μια κοινωνία που παράγει τόνους φόβου κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων;

Ούτε αγάπη; Καλά γι’ αυτό δεν τρέχει τίποτα, τι είχαμε τι χάσαμε…

Είναι καλά γνωστό, σε όσους έχουν τολμήσει να κάνουν ψυχιατρική οργονοθεραπεία, ότι ορισμένες φορές μια απαλή πίεση από το γιατρό οργονοθεραπευτή σε ένα μυώνα μπορεί να ανασύρει από τα βάθη τής σωματικής μνήμης συγκινήσεις, που σχετίζονται με το παρελθόν, ακόμα και με τις στιγμές τής γέννησης. Ο τρόμος, ο φόβος, η μανία, η απέραντη θλίψη, η σχεδόν θανατηφόρα νοσταλγία, η απόλυτη ανημπόρια, η οργή, ο πανικός (και άλλες συναισθηματικές διακυμάνσεις) κρύβονται θαμμένα (θωρακισμένα) στο σώμα μας. Ακριβώς αυτά είναι που διαμορφώνουν ποικίλες σωματικές στάσεις, που στην ουσία είναι χαρακτηρολογικές συμπεριφορές, επειδή κάθε στάση τού σώματος αντιστοιχεί σε στάση ζωής, καθώς πυροδοτείται από τις βαθιά κρυμμένες συγκινησιακές μνήμες.

Η στάση τού κορδωμένου στρατηγού, το “φουσκωμένο μπαλόνι” που έχεις την αίσθηση ότι αν τον τσιμπήσεις με μια καρφίτσα θα σκάσει με πάταγο, ο υποτακτικός φοβισμένος ανθρωπάκος, ο εξυπνάκιας, ο είρωνας, ο οργίλος, το παλικαράκι και αμέτρητες άλλες στάσεις και συμπεριφορές, είναι στην ουσία δεσίματα στον χαρακτήρα πάγια και αμετακίνητα, επειδή συνδέονται με το απολύτως υλικό και ενεργειακό φαινόμενο τής μυϊκής ακαμψίας.

Ο προϋπάρχων χαρακτήρας μας (από το χαράσσω, αφήνω σημάδι, θωρακίζω), είναι αυτός που καθορίζει τη μετέπειτα εξέλιξη τής συμπεριφοράς μας, είτε είναι φαλλική, δηλαδή επιθετική που κρύβει φόβο στην ουσία, είτε σχιζοφρενική που δείχνει φόβο και κρύβει λύσσα, είτε παθητική που δείχνει ευγένεια και κρύβει την κόλαση  κ.λπ., κ.λπ.

Το κόρδωμα, το φούσκωμα, το ζάρωμα, η υποταγή και μύρια όσα ακόμα, δεν είναι φυσικές ανθρώπινες στάσεις. Μπορεί να είναι τακτικές επιβίωσης, που είναι δυνατό να εμφανιστούν σε στιγμιαίες και συγκεκριμένες ανάγκες επιβίωσης. Εάν είναι μόνιμες στάσεις τότε είναι άκαμπτη θωράκιση, με άλλα λόγια βαριά παθολογικά φαινόμενα.

Είναι η υπεραναπλήρωση τής ανημπόριας τού ανήμπορου ατόμου, (νηπίου, παιδιού) που άλλες φορές με σκληρότητα, άλλες με εκδικητικότητα και άλλες με οργή, ή φόβο βρίσκει διέξοδο και αναπλήρωση για να υπάρξει.

Η ανάγκη επιβίωσης τού ανήμπορου παιδιού που δέχεται τη βία εκφρασμένη με χίλιες μορφές από τους ισχυρότερος, μπορεί να έχει τη μορφή συρρίκνωσης, μανίας, οργής, τρέλας, παθητικότητας και πολλά ακόμα.

Στην πορεία τής ζωής του είναι δυνατό να φουσκώνει, είτε με το στιλ τού στρατηγού, είτε με το ανόητο στιλ τού ράμπο για να δείχνει ότι αξίζει και κυρίως για να κάνει τους άλλους να φοβούνται κι έτσι ν’ αποφύγει τη μνήμη τής βίας, που τη βλέπει φαντασιακά να έρχεται συνεχώς ακόμα και όταν αυτή δεν υπάρχει.

Φυσικά αυτή η θωράκιση εκφράζεται άμεσα στην ερωτική ζωή, όταν οι φαλλικοί τύποι χαρακτήρα δίνουν στις γυναίκες και καταλαβαίνουν ξεσκίζοντας και αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο τον “ανδρισμό” τους, ή αδιαφορώντας γι’ αυτές, που στην ουσία είναι η άλλη όψη τού ίδιου νομίσματος.

Ο Ράιχ ήταν ο πρώτος επιστήμονας που έδειξε ότι η γλώσσα τού σώματος δεν σχετίζεται – μόνο – με την ανάπτυξη τού φαλλικού (κορδωμένου, παλικαρά), αλλά με κάθε γνωστή εξέλιξη τής ανθρώπινης προσωπικότητας όπως υστερίας, σχιζοφρένειας κ.λπ. Αυτά μας τα εξηγεί αναλυτικά στο βιβλίο του “Άνθρωπος σε παγίδα”, ο μαθητής τού Ράιχ, Έλσγουορθ Μπέικερ, Εκεί επεξεργάζεται το ζήτημα με γλώσσα που απευθύνεται κυρίως στους ειδικούς τού χώρου τής ψυχιατρικής και ψυχολογίας και σε όσους έχουν πάθος να κατανοήσουν τα μυστήρια τής θωράκισης τού χαρακτήρα.

Μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις τού Ράιχ, στο χώρο τής θωράκισης, ήταν ότι ο χαρακτήρας, εκτός από τον εγκέφαλο, έχει έδρα και το σώμα, όπου “θάβει” με μαεστρία τις επώδυνες συγκινήσεις όταν το άτομο βρίσκεται στη νηπιακή και παιδική ηλικία. Αυτό ακριβώς αναφέρει και το σχετικό αρθρίδιο στο “Βήμα” βάζοντας κάτω από τις γραμμές, αόρατο μεν αλλά ολοφάνερο το κολοσσιαίο ερώτημα:

Πού βρίσκονται οι συγκινήσεις, στον εγκέφαλο, ή στο σώμα;

Το ερώτημα απαντάται με την ανακάλυψη επιστημόνων ότι η ουσία που χρησιμοποιείται για να “σιδερώσει¨τις ρυτίδες στο πρόσωπο, η αλλαντοτοξίνη, εκτός από το “σιδέρωμα” τού δέρματος, καταφέρνει να “σιδερώνει” τις συγκινήσεις!

Οι γνωρίζοντες από οργονοθεραπεία είναι πλήρως ενήμεροι για το μεγάλο φόβο που βρίσκεται σε σημεία τού προσώπου τους, για τη απέραντη οργή, που κρύβουν οι μασητήρες, και για άλλες συγκινήσεις που υπάρχουν χιλιοστά κάτω από την επιφάνεια, οι οποίες για να έρθουν στο προσκήνιο δεν χρειάζεται τίποτα άλλο, παρά ενεργειακή φόρτιση και κατάλληλη επεξεργασία τού χαρακτήρα ή τού σώματος.

Ωστόσο, οι συγκινήσεις δεν ανεβαίνουν στην επιφάνεια, όταν έχουν παγώσει στους μυώνες. Με άλλα λόγια, όταν δεν πάλλεται ή δεν κινείται ο μυικός ιστός και ό,τι άλλο στον οργανισμό έχει ακινητοποιήσει η αλλαντοτοξίνη, τότε το άτομο δεν νιώθει συγκινήσεις, αποδεικνύοντας έτσι περίτρανα ότι οι συγκινήσεις δεν είναι στον εγκέφαλο, ή μόνο σε αυτόν, αλλά κυρίως βρίσκονται θαμμένες και παγιωμένες στη θωράκιση!

Ιδού το σχετικό κείμενο:

Η αλλαντοτοξίνη «σιδερώνει» και τα συναισθήματα

Μια από τις γνωστές παρενέργειες της αλλαντοτοξίνης τύπου Α (πιο γνωστής με την εμπορική ονομασία botox), η οποία χρησιμοποιείται ευρέως στην κοσμητική ιατρική, είναι ότι μειώνει την εκφραστικότητα του προσώπου. Τώρα

επιστήμονες του Κολεγίου Μπάρναρντ στη Νέα Υόρκη ανακάλυψαν ύστερα από μελέτη μία ακόμη παρενέργεια: όπως είδαν, η διάσημη αντιρυτιδική θεραπεία κάνει το άτομο να μην μπορεί να νιώσει συναισθήματα. Είναι γνωστό ότι η αλλαντοτοξίνη τύπου Α δρα παραλύοντας τους μυς που προκαλούν ρυτίδες. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι το άτομο που έχει υποβληθεί στη θεραπεία δεν έχει πλήρη εκφραστικότητα στο πρόσωπο- η εικόνα του μοιάζει σαν «παγωμένη». Η παγωμένη όμως εξωτερική εικόνα μπορεί να… παγώνει και τον εσωτερικό κόσμο όσων υποβάλλονται στη θεραπεία, σύμφωνα με τον επικεφαλής της νέας μελέτης Τζόσουα Ντέιβις.

Κατωτέρω η σχετική ιστοσελίδα:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=51&artId=307386&dt=27/06/2010%20Page

ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ Ο ΡΑΪΧ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ

Γράφει:

Ο Χρήστος Μουσουλιώτης

Έχω πεισθεί απόλυτα ότι ο Ράιχ είχε δίκιο στο 98% των όσων έλεγε.

Ωστόσο, από τη φύση μου καχύποπτος, ποτέ δεν δέχθηκα τους ισχυρισμούς του χωρίς να τους ελέγξω (καμιά χιλιοστή φορές). Ακόμα και για το συσσωρευτή οργόνης, που μου έχει σώσει τη ζωή αρκετές φορές, έρχονταν στιγμές που αμφέβαλα.

Διάβολε – έλεγα -είναι δυνατό αυτό το πράγμα να κάνει τέτοια θαύματα;

“Αυτό το πράγμα” με ένα καταπληκτικό τρόπο, φρόντιζε να μου δίνει μερικά γερά χαστούκια, κάθε επόμενη φορά που με θεράπευε, (Για να πεισθώ από την ακλόνητη πραγματικότητα, ακόμα μια φορά).

Αυτόν τον καιρό, βλέπω ξανά και ξανά να επιβεβαιώνεται ο Ράιχ στα όσα έλεγε για τον καρκίνο.

Στην αρχή, πριν μερικούς μήνες, ήρθε ένα δημοσίευμα των “Νιου Γιορκ Τάιμς”, το οποίο έλεγε ότι ο καρκίνος δεν συμπεριφέρεται όπως μέχρι τώρα πιστεύανε οι επιστήμονες. (Για αυτό το δημοσίευμα θα επανέλθω).

Την Τετάρτη 2 Ιουνίου τού 2010 ένα δημοσίευμα με τίτλο: “Εντοπίζουν τον καρκίνο με απλή εξέταση αίματος”, στην ουσία παραπλανούσε τους αναγνώστες, επειδή η βάση τού θέματος δεν είναι η σταγόνα τού αίματος, που αποκαλύπτει τη δημιουργία καρκίνου, (κάτι που είναι εδώ και πολύ καιρό γνωστό), αλλά ότι ο καρκίνος δεν σχετίζεται με τον όγκο, επειδή ο όγκος είναι το τελικό στάδιο τής καρκινογένεσης!

Αθάνατε Ράιχ. Ακριβώς ό,τι έλεγες ότι συμβαίνει εδώ και 70 χρόνια και σε θεωρούσαν τρελό, τσαρλατάνο κ.λπ.

Υποκλίνομαι στο μεγαλείο σου!

«Παρατηρούμε ποιες πρωτεΐνες πηγαίνουν σε “λάθος κατεύθυνση” και πώς αντιδρά το ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι λες και το σώμα μας φωνάζει “έχω καρκίνο” πολύ πριν εντοπίσουμε έναν όγκο», λέει ένας από τους επιστήμονες, που συμμετέχει στις έρευνες για το τεστ αίματος.

Ο Ράιχ τα έλεγε αυτά πριν δεκαετίες. “Βιοπάθεια τού Καρκίνου” (εκδόσεις Άκμων”. εξαντλημένο).

Ακολουθεί όλο το άρθρο από “Τα Νέα¨

Εντοπίζουν τον καρκίνο με απλή εξέταση αίματος

Ανιχνεύονται τα μηνύματα πριν από την εκδήλωση της νόσου

TΗΕ ΤΙΜΕS , Του Sam Lister

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Μια απλή εξέταση αίματος μπορεί να εντοπίζει τον καρκίνο πριν καν δημιουργηθεί ανιχνεύσιμος όγκος, ανακοίνωσαν χθες βρετανοί επιστήμονες. Η εξέταση, η οποία θα αρχίσει να εφαρμόζεται στη Βρετανία στις αρχές του επόμενου χρόνου, θεωρείται ότι θα αποτελέσει τομή στη διάγνωση του καρκίνου. 

Η εξέταση αυτή είναι η πρώτη που εντοπίζει με ακρίβεια τα μηνύματα που εκπέμπει το ανοσοποιητικό σύστημα όταν σε κάποιο σημείο του οργανισμού αρχίζει να δημιουργείται καρκίνος. Οι έρευνες δείχνουν ότι τέτοιου είδους σήματα είναι δυνατόν να εντοπιστούν έως και πέντε χρόνια πριν ανιχνευθεί ο όγκος, με αποτέλεσμα οι γιατροί να μπορούν να παρεμβαίνουν γρηγορότερα για τη θεραπεία.Οι επιστήμονες υπολογίζουν για την εξέταση, η οποία αρχικά δημιουργήθηκε για να εντοπίζει τον καρκίνο των πνευμόνων, ότι θα διευκολύνει την έγκαιρη διάγνωση και θα αυξήσει τα ποσοστά επιβίωσης. Ο εντοπισμός καρκίνου στους πνεύμονες, το πάγκρεας και τον οισοφάγο, συχνά γίνεται καθυστερημένα, δίνοντας στους ασθενείς λίγες πιθανότητες ίασης. Οι πρώτες δοκιμές της νέας εξέτασης που ονομάζεται Εarly CDΤ-Lung και αποτελεί προϊόν 15ετούς εργασίας ερευνητών στα Πανεπιστήμια του Νότιγχαμ και του Κάνσας, πραγματοποιήθηκαν σε 8.000 ασθενείς.Τα συμπτώματα (η πιο συχνή αιτία για την οποία καταφεύγουμε στον γιατρό) εμφανίζονται τις περισσότερες φορές αφού ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί κατά τα 2/3-στην περίπτωση του καρκίνου των πνευμόνων ο όγκος μπορεί να έχει ήδη το μέγεθος μιας μπάλας του τένις. Σήμερα, με τις υπάρχουσες διαγνωστικές μεθόδους, δεν ανακαλύπτουμε τον καρκίνο παρά αφού τα καρκινικά κύτταρα έχουν ήδη διαιρεθεί 20 φορές- ο θάνατος συνήθως επέρχεται έπειτα από τις 40.Η διαδικασία
Κατά την εξέταση, αναλύεται το αίμα του ασθενούς για να καταγραφούν οι αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος σε μοριακό επίπεδο, έπειτα από την έναρξη της καρκινογένεσης. Τα καρκινικά κύτταρα παράγουν μικρές ποσότητες αντιγόνων (πρωτεϊνικά μόρια), η εμφάνιση των οποίων προκαλεί την αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος. Οι επιστήμονες παρακολουθούν τη δραστηριότητα των αυτοαντισωμάτων που παράγονται και εντοπίζουν ποιος συνδυασμός αντιγόνων δείχνει την παρουσία κάποιας συγκεκριμένης μορφής καρκίνου. Οι επιστήμονες μπορούν πλέον να εντοπίσουν αυτή τη μοριακή αντίδραση χρησιμοποιώντας μόλις 10 ml από το αίμα του ασθενούς.

Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ

Για την ώρα η εξέταση εντοπίζει τον καρκίνο των πνευμόνων, αλλά οι ερευνητές εργάζονται και για τον καρκίνο του μαστού

«Αρχίζουμε να κατανοούμε την καρκινογένεση με νέο τρόπο»

ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑ η εξέταση εντοπίζει τον καρκίνο των πνευμόνων, αλλά ήδη οι ερευνητές εργάζονται πάνω σε εξέταση για τον καρκίνο του στήθους. Προβλέπουν πάντως ότι θα μπορούν σε σύντομο χρονικό διάστημα να εντοπίζουν το 90% των περιπτώσεων καρκίνου. Η τεχνολογία που χρησιμοποιείται για την εφαρμογή της εξέτασης επινοήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ και την εταιρεία ιατρικής έρευνας Οncimmune. «Αρχίζουμε να κατανοούμε την καρκινογένεση με έναν νέο τρόπο» εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας καθηγητής Τζον Ρόμπερτσον. «Παρατηρούμε ποιες πρωτεΐνες πηγαίνουν σε “λάθος κατεύθυνση” και πώς αντιδρά το ανοσοποιητικό σύστημα. Είναι λες και το σώμα μας φωνάζει “έχω καρκίνο” πολύ πριν εντοπίσουμε έναν όγκο».

Το σχετικό άρθρο με τη διεύθυνση τής ιστοσελίδας από την εφημερίδα ¨Τα Νέα”:

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4577552

Οι κολοσσιαίες ανακαλύψεις τού Ράιχ, πολύ βαριές για τα στομάχια ορισμένων…

Γράφει:

Ο Χρήστος Μουσουλιώτης

Το κατωτέρω κείμενο το έγραψα πριν 30 χρόνια περίπου. Παρά το μεγάλο διάστημα που πέρασε από τότε, οι ανακαλύψεις τού Ράιχ αντί να περάσουν στο χρονοντούλαπο τού τσαρλατανισμού και τής παραφροσύνης, όπως θα ήθελαν πάμπολλα οργανωμένα και ανοργάνωτα συμφέροντα, -ισμοί, και καταποντισμοί, ανθρωπάκοι και συγκινησιακά πανουκλιασμένα καθάρματα,  διατηρούν την ακλονητη ισχύ τους και όπως φαίνεται θα τη διατηρούν για όλους τους αιώνες που έρχονται. Ο λόγος είναι απλός. Δεν μπορούν συμφέροντα και αρρωστημένοι να κρύβουν για πολύ την πραγματικότητα και την αλήθεια.

(Το κείμενο που ακολουθεί αναδημοσιεύεται με ελάχιστες αλλαγές).

Βίλχελμ Ράιχ – ο μεγαλύτερος επιστήμονας όλων των αιώνων

«Χρειάζεται ένα πολύ ασυνήθιστο μυαλό

για να αναλύσει το ολοφάνερο»

Α. Ν. Γουάιτχεντ^[1]

Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν πράγματι ο άνθρωπος που είχε ασυνήθιστο μυαλό καταφέρνοντας να αναλύσει το ολοφάνερο, δηλαδή τον ενεργειακό παλμό στην έμβια και άβια φύση, καθώς και τις σημαντικότατες προεκτάσεις του στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Για τις θεωρίες και τις ανακαλύψεις του που θα αναφερθούμε στη συνέχεια, εκδιώχθηκε από έξι κράτη. Διεγράφη από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα τής Δανίας. Διεγράφη από το Κομουνιστικό Κόμμα Γερμανίας και διεγράφη επίσης από το Κομουνιστικό Κόμμα Δανίας κι ας μην ήταν μέλος σε αυτό.

Οι φασίστες τον θεώρησαν κομουνιστή και πράκτορα τής Μόσχας. Οι κομουνιστές τον θεώρησαν αντεπαναστάτη και πράκτορα τής αστικής τάξης και εξαπέλυσαν πράκτορες, αλλά και ώθησαν συμπαθούντες τον κομουνισμό να τον εξοντώσουν. Οι ψυχαναλυτές τής εποχής  του τον θεώρησαν “παρανοϊκό”, ή αιρετικό, τον αποκάλεσαν «προφήτη τού καλύτερου οργασμού» και τον διέγραψαν με μεθοδευμένες ραδιουργίες από τη Διεθνή Ψυχαναλυτική Ένωση. Πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, το 2007, το Μουσείο Φρόιντ κάνοντας στροφή 180 μοιρών τον τίμησε με εντυπωσιακή έκθεση στη Βιέννη, αναγνωρίζοντας την τεράστια συμβολή του στις κοινωνικές επιστήμες. Οι φαρμακοβιομηχανίες τον φοβήθηκαν και η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ εξέφρασε στεναγμό ανακούφισης όταν κλείστηκε στη φυλακή!

Οι κολοσσιαίες ανακαλύψεις του, που ήταν πολύ πλατιές για το στενό μυαλό των ανθρώπων εκείνης τής εποχής – ίσως και των σημερινών – έγιναν αφορμή να  θεωρηθεί “περίεργος”. Άλλοι, απολύτως συνειδητά και με γκεμπελικό τρόπο διέδιδαν ότι είναι τρελός. Ο Ράιχ αποτελεί μοναδική περίπτωση επιστήμονα στην καταγραμμένη ιστορία τού «πολιτισμού» μας, που η προσωπικότητά του βιτριολικά δυσφημίστηκε, και το επιστημονικό του έργο δέχθηκε λυσσασμένη επίθεση από εντελώς διαφορετικά οργανωμένα συμφέροντα και ομάδες ανθρώπων. Για παράδειγμα, τα βιβλία του απαγορεύτηκαν στη Σοβιετική Ένωση, κάηκαν και απαγορεύτηκαν στη ναζιστική Γερμανία και κάηκαν και απαγορεύτηκαν στο λίκνο τής ελευθερίας τις Ηνωμένες Πολιτείες τής Αμερικής.

Την αρχή έκαναν τα κομουνιστικά κόμματα απαγορεύοντας την διακίνηση των βιβλίων του σε Γερμανία, Αυστρία και ΕΣΣΔ. Τη σκυτάλη πήραν οι ναζί, απαγορεύοντας και καίγοντάς τα. Ακολούθησε η Υπηρεσία Τροφών και Φαρμάκων των ΗΠΑ με ισοπεδωτικές τακτικές. Απαγόρευσε τα βιβλία του, τα έκαψε(!) κατέστρεψε επιστημονικές του συσκευές, απαγόρευσε οποιαδήποτε περαιτέρω εφαρμογή ανακαλύψεών του σε ανθρώπους, και το απίστευτο απαγορεύτηκε οποιαδήποτε συνέχιση ερευνών και πειραμάτων ακόμα και σε ζώα, όχι φυσικά για λόγους φιλευσπλαχνίας. Όλα αυτά με μια απολύτως “τυφλή” απόφαση δικαστηρίου, χωρίς δηλαδή να προϋπάρξει η βάσανος τής δίκης και τής αναγκαίας εξέτασης ντοκουμέντων και μαρτύρων για την ύπαρξη ή όχι τής οργόνης και τη χρησιμότητα ή όχι των συσσωρευτών οργόνης!

Το FBI τον παρακολούθησε κι ερεύνησε το παρελθόν του για χρόνια με σκοπό να βρει αιτίες για να τον απελάσει, χωρίς αποτέλεσμα. Συκοφάντες, οδήγησαν το  FBI σε μια δεύτερη έρευνα, που κατέληξε στο πουθενά, αλλά οι συκοφαντίες περί “τρέλας”, έγιναν πλέον επίσημα απόρρητα έγγραφα, που τον συνόδευαν και καθόρισαν σε μεγάλο μέρος την αντίδραση κυβερνητικών υπηρεσιών σε κρίσιμα ζητήματα που τον αφορούσαν. Η γνωστή και «αμαρτωλή» Υπηρεσία Τροφών και Φαρμάκων των ΗΠΑ, η FDA, ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια ερευνώντας το επιστημονικό του έργο και «ανακρίνοντας» ασθενείς του για να βρει στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι είναι τσαρλατάνος. Τελικά με πειράματα που διεξήγε τα οποία στην ουσία αποδείκνυαν τη βασιμότητα των ισχυρισμών του, αλλά χωρίς να τα παρουσιάσει στη δίκη του, κρατώντας τα απόρρητα(!), και χωρίς να έχει κατάφερε να βρει τίποτα εναντίον του, με ψευδή στοιχεία, όπως φαίνεται από έγγραφά της που ήρθαν με αναγκαστικές διαδικασίες στο φως τής δημοσιότητας και με νομικίστικες κατηγορίες κατάφερε να τον κλείσει στη φυλακή, όπου, όπως καταγγέλλουν τα παιδιά του, δολοφονήθηκε.

Ο μεγαλοφυής αυτός επιστήμονας γεννήθηκε το 1897 και πέθανε το 1957. Ως μαθητής τού Φρόιντ υπήρξε ένας από τους πλέον ταλαντούχους και ο πατέρας τής ψυχανάλυσης τον αντάμειψε γι’ αυτό, προωθώντας τον σε εξέχουσες θέσεις στην Ψυχαναλυτική Κλινική τής Βιέννης, ενώ ήταν ακόμα πολύ νέος στο ξεκίνημα τής επιστημονικής του καριέρας, παραμερίζοντας άλλους κορυφαίους και ηλικιωμένους συνεργάτες του. Έτσι, εξέθρεψε άθελά του ένα αβυσσαλέο μίσος από εκείνους τους ψυχαναλυτές που ένιωσαν ότι παραμερίστηκαν, μίσος που τον ακολούθησε σε ολόκληρη τη ζωή του.

Ο Ράιχ από πολύ νωρίς, ήδη από το ξεκίνημα τής επιστημονικής του καριέρας, είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η λίμπιντο τού Φρόιντ ήταν πραγματική ενέργεια και όχι μόνο μια έννοια και αυτό κατάφερε να το αποδείξει στην πορεία των επιστημονικών ερευνών του. Η κόκκινη κλωστή που διαπερνά κι ενώνει το έργο του, αλλά και ο θεμέλιος λίθος των ανακαλύψεών του στην ανθρώπινη παθολογία, θα μπορούσε να αποδοθεί με μια απλή πρόταση:

Όσο περισσότερο εμποδισμένη είναι η δυνατότητα ολοκληρωμένου οργασμού και τής συνακόλουθης ενεργειακής εκφόρτισης, τόσο πιο πολύ οξύνονται οι ψυχικές και παθήσεις. Αργότερα ανακάλυψε ότι η ανικανότητα ενεργειακής εκτόνωσης συνδέεται και με σωματικές ασθένειες που ονόμασε βιοπάθειες και η παραδοσιακή ιατρική θεωρεί απροσδιόριστης αιτιολογίας.

Ο εμποδισμένος οργασμός ή αλλιώς η διαταραγμένη ενεργειακή ισορροπία του οργανισμού ή ανικανότητα πλήρους ενεργειακής εκφόρτισης προϋποθέτει θωράκιση. Την έννοια τής θωράκισης τη διαμόρφωσε καθώς παρατηρούσε στη διάρκεια τής κλινικής δουλειάς του τη σωματική ακαμψία και συγκινησιακή νέκρα των ασθενών του, αλλά και διαπιστώνοντας ότι αυτά που έλεγαν δεν είχαν ουσιαστική σημασία αλλά είχε μεγάλη βαρύτητα ο τρόπος που εκφράζονταν. Θωράκιση είναι η χρόνια μυϊκή συστολή ομάδων μυώνων, ιστών αλλά και οργάνων. Δημιουργείται κυρίως στα πρώιμα χρόνια, όταν το παιδί καταπνίγει τις ποικίλες συγκινήσεις του ή αμύνεται απέναντι σε εξωτερικά δυσάρεστα ερεθίσματα.

Ο Ράιχ παρατήρησε πως όταν αφαιρείται η θωράκιση, μέσω τής θεραπευτικής προσέγγισης, (που στα αρχικά της στάδια ονόμασε νευροφυτοθεραπεία και στην ολοκλήρωσή της ιατρική οργονοθεραπεία), τότε η ενέργεια που υπάρχει στον οργανισμό δεσμευμένη στη θωράκιση, κινείται ελεύθερα κι «εμφανίζεται» μέσω ενός ακούσιου σωματικού παλμού, πού τον ονόμασε αντανακλαστικό οργασμού.

Η αφαίρεση (ακόμα και η σημαντική μείωση) τής θωράκισης δίνει κατά πολύ βαθύτερη και συγκλονιστικότερη εμπειρία στο ερωτικό αγκάλιασμα, και παράλληλα απαλλάσσει το άτομο από τα νευρωτικά συμπτώματα ή τις ψυχωτικές κρίσεις, όπως και από προγενετήσιες καθηλώσεις: Τις σαδιστικές και μαζοχιστικές τάσεις, την παιδοφιλία, ηδονοβλεψία, επιδειξιομανία, νεκροφιλία  κ.α.

Προεκτείνοντας τις παρατηρήσεις του σχετικά με τη θωράκιση στον κοινωνικό χώρο, διαπίστωσε ότι τα θωρακισμένα άτομα γίνονται απαθή, υποχωρητικά, υποτακτικά κι έχουν την ανάγκη καθοδήγησης. Όταν βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας, τότε διαμορφώνουν τυραννική συμπεριφορά, ακριβώς γιατί το βιοσύστημά τους είναι άκαμπτο. Με λίγα λόγια, όπως σημειώνει στα γραπτά του, όσο οι νόμοι τής ζωής είναι διαταραγμένοι στους ανθρώπους, είναι αδύνατο να επικρατήσει οποιαδήποτε αρμονία και αυτοκυβέρνηση στον κοινωνικό χώρο. Το πρόβλημα θα υφίσταται πάντα, όχι επειδή θα υπάρχουν Χίτλερ και Στάλιν που επιθυμούν την εξουσία, αλλά επειδή οι μάζες θα τη δίνουν με τη θέληση τους.

Το ανήσυχο μυαλό τού Ράιχ ποτέ δεν έπαψε να ερευνά και να αναρωτιέται. Θέλοντας να επιβεβαιώσει την κολοσσιαία ανακάλυψή του, δηλαδή την ύπαρξη και τις εκδηλώσεις τής υγείας ή τής αρρώστιας από τον τρόπο που πάλλεται αυτή η ενέργεια μέσα στον οργανισμό, άρχισε να ερευνά τις μικρότερες μονάδες ζωής. Έτσι ανακάλυψε τα βιόντα. Αυτά είναι ενεργειακές κύστεις, δηλαδή μεταβατικές μορφές από την άβια στην έμβια ύλη και αντιπροσωπεύουν μια ακόμα κολοσσιαία ανακάλυψη γιατί δίνουν το κλειδί για να ανοίξει η πόρτα τού μεγάλου αινίγματος τής βιογένεσης.

Όταν δημοσιεύτηκε η εργασία του για τα βιόντα, δέχθηκε σκληρές επιθέσεις με πάνω από εκατό λιβελλογραφήματα σε ΜΜΕ, ενώ παράλληλα, αυτή η ανακάλυψη αποτέλεσε μια από τις αφορμές που κατηγορήθηκε ως παρανοϊκός. Ο Ράιχ σε όλο εκείνο τον καταιγισμό απάντησε με μια και μόνη πρόταση: «Ελέγξτε και επαναλάβετε τα πειράματά μου». Κανένας από τους συκοφάντες του δεν το έκανε.

Ένας επιστημονικός οργανισμός που επαναλαμβάνει συνεχώς τα πειράματά του κι έχει επιβεβαιώσει την αλήθεια των ισχυρισμών του είναι το Αμερικανικό Κολέγιο τής Οργονομίας. Άλλοι ανεξάρτητοι ερευνητές σε όλο τον κόσμο έχουν επιβεβαιώσει επίσης τη συγκλονιστική αλήθεια αυτής τής ανακάλυψης. Όπως ο καθηγητής Ρότζερ Ντι Τέιγ και η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών, η οποία όμως ήθελε να παραλείψει την ενεργειακή ερμηνεία της θεωρίας του κι έτσι δεν ολοκληρώθηκε η συνεργασία με το Ράιχ και η τελική αναγνώριση δεν προχώρησε.

Τα βιόντα τον βοήθησαν να αντιληφθεί ότι η ενέργεια που φωταυγεί γύρω τους, δεν είναι παρά η ίδια η ενέργεια που υπάρχει και στους ζωντανούς οργανισμούς, από το απλό πρωτόζωο έως τον άνθρωπο, καθώς και η ίδια που υπάρχει στην ατμόσφαιρα.

Με χιλιάδες πειράματα που περιγράφονται στα βιβλία του και λεπτομερώς στα αρχεία του Μουσείου Ράιχ, επιβεβαίωσε την ύπαρξη αυτής τής ενέργειας, που στο μεταξύ την ονόμασε «οργόνη», ενώ ανακάλυψε μια συσκευή για να τη συγκεντρώνει, καθώς ερευνούσε τις ιδιότητες των βιόντων.

Τη δυνατότητα τής συσκευής να συγκεντρώνει την οργόνη την απέδειξε με πολλά πειράματα και κανένα από αυτά δεν έχει αποδειχθεί λάθος μέχρι σήμερα. Ο ίδιος ο Αϊνστάιν επιβεβαίωσε την ισχύ της, αλλά ερμήνευσε με «αφελή» τρόπο τις εντυπωσιακές μετρήσεις που έπαιρνε, οι οποίες κατά δήλωσή του αποτελούν βόμβα για την επιστήμη της φυσικής. Ο Ράιχ τη συσκευή την ονόμασε συσσωρευτή οργόνης και τη χρησιμοποίησε σε πειραματικές έρευνες για τη θεραπευτική αγωγή καρκινοπαθών και άλλων ασθενών με ικανοποιητικά αποτελέσματα.

Στη συνέχεια άρχισε να διαπιστώνει ότι αυτή η ενέργεια, που συγκέντρωνε ο οργονοθάλαμος, είχε κινητήρια δύναμη και τελικά κατάφερε να κινήσει ένα μοτέρ. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες για την κίνηση αυτού τού μοτέρ και μεταξύ άλλων υπάρχει και σχετικό φιλμ στο Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ, στην κωμόπολη Ρέιντζλι τής πολιτείας Μέιν. (Το ίδιο φιλμ παρουσιάστηκε στη Βιέννη το 2007 και αρχές τού 2008, με αφορμή την έκθεση που οργάνωσε το Μουσείο Φρόιντ τιμώντας το έργο του).

Ο Α. Νιλ, ο διάσημος παιδαγωγός και ιδρυτής τού ευρέως γνωστού αντιαυταρχικού σχολείου Σάμερχιλ, περιέγραψε ως εξής το γεγονός:

«Πριν δέκα χρόνια στη Μέιν είδα ένα μικρό κινητήρα να κινείται όταν συνδεόταν με έναν οργονοσυσσωρευτή. «Η δύναμη τού μέλλοντος» φώναξε γελαστός ο Ράιχ».

Πράγματι, ακριβώς έτσι είναι. Η οργόνη αποτελεί τη δύναμη τού μέλλοντος. Αυτή είναι η ανεξάντλητη ενέργεια που θα τροφοδοτεί την ανθρωπότητα και παράλληλα, από τη στιγμή που θα αφεθεί να ρέει ανεμπόδιστη στους ανθρώπους, θα βγάλει τον κόσμο από την περίοδο τής βαρβαρότητας και τής κρυφής ή φανερής βίας και θα τον περάσει στην περίοδο του πραγματικού πολιτισμού.

Όμως, δυστυχώς, κανείς δε γνωρίζει πώς λειτουργεί ο κινητήρας οργόνης. Ο Ράιχ φοβούμενος την εκμετάλλευση αυτής τής ανακάλυψης από διαταραγμένα άτομα, κράτησε μυστικό ένα παράγοντα Υ. Ο μόνος, που ίσως γνωρίζει το μυστικό αυτό, είναι ο βοηθός τού Ράιχ, ο Γουίλιαμ Γουάσιγκτον, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, παίρνοντας μαζί του και δύο οργονοκινητήρες.

Προεκτείνοντας τις έρευνές του ο Ράιχ θέλησε να δει αν η οργόνη έχει τη δύναμη να δρα ως αντίδοτο στη ραδιενέργεια και να την εξουδετερώνει. Έβαλε ένα μιλιγκράμ ραδίου σ’ ένα συσσωρευτή οργόνης και τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα των προσδοκιών του, αλλά παρ’ όλα αυτά καταπληκτικά, αλλά και καταστροφικά. Η αλληλεπίδραση τού ραδίου με τη συγκεντρωμένη οργόνη μέσα στον οργονοθάλαμο, έκανε την περιοχή να μοιάζει βομβαρδισμένη με ατομική βόμβα και προκάλεσε σοβαρά πολύ προβλήματα υγείας στους συνεργάτες του, αλλά και στον ίδιο. Το πείραμα κατέδειξε, ότι η ραδιενέργεια είναι διπλά καταστροφική. Όχι μόνο από την άμεση ακτινοβολία, αλλά και από την υπερβολικά μεγάλη διέγερση που προκαλεί στην οργόνη. Αυτή τη διέγερση την ονόμασε όρανουρ και την επακόλουθη ακινητοποίηση και «θάνατο» τής οργόνης το ονόμασε Θ.ΟΡ. (DOR – Deadly Orgone Radiation). Ο Ράιχ παρατήρησε επίσης ότι η άμεση επαφή με περιβάλλον όρανουρ, καταφέρνοντας να διαλύει το κοινωνικό προσωπείο, έφερνε στην επιφάνεια το δευτερογενές καταστροφικό στρώμα τού χαρακτήρα. Αυτή η καλά κρυμμένη καταστροφικότητα που εκφράζεται (συνήθως) τέλεια καμουφλαρισμένη, με μύριους τρόπους στο όνομα «καλών σκοπών ή προθέσεων», ονομάστηκε από τον Ράιχ συγκινησιακή πανούκλα, μια ακόμα συγκλονιστική ανακάλυψή του, που εξηγεί ικανοποιητικά την ατομική και κοινωνική καταστροφικότητα, η οποία ερμηνεύθηκε ακόμα περισσότερο μέσα από τις κλινικές παρατηρήσεις των γιατρών τού Αμερικανικού Κολεγίου τής Οργονομίας και αποδίδεται πληρέστερα στο βιβλίο του γιατρού οργονομιστή Τσαρλς Κόνια.^[2]

Μια ακόμα από τις παρενέργειες τού πειράματος όρανουρ – η θανατηφόρα οργόνη – που έμεινε πάνω από την περιοχή όπου πραγματοποιήθηκε το προαναφερόμενο πείραμα, έσπρωξε τον Ράιχ να κάνει μια σημαντική ανακάλυψη, στην προσπάθειά του να διώξει αυτή την επικίνδυνη για τη ζωή ενέργεια. Ανακάλυψε μια συσκευή που με κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να επιδρά στον καιρό. Ο Ράιχ βρήκε ότι ο νεφοδιαλυτής, έτσι ονόμασε αυτή τη συσκευή, μπορεί να σταματά την ερημοποίηση τής Γης, να διακόπτει την ξηρασία και να αλλάζει διάφορα άλλα μετεωρολογικά φαινόμενα.

Υπάρχουν πολλές ακόμα συνταρακτικές ανακαλύψεις τού Ράιχ (όπως αυτές στο χώρο τής προατομικής χημείας) που δεν θα αναφερθούμε σ’ αυτές για λόγους χώρου. Δεν αναιρούν σε τίποτα όσες προαναφέρθηκαν. Αντίθετα, δένουν αρμονικά μαζί τους σχηματίζοντας το πανόραμα τού τεράστιου έργου του. Αξίζει να γνωρίζουμε ότι αυτή η μέγιστη προσφορά στην ανθρωπότητα – που μόλις τώρα αρχίζει να κατανοείται – έγινε στη διάρκεια τής ζωής ενός ανθρώπου, που πέρασε φοβερά ταραχώδη ζωή.

Ο Ράιχ είχε την ατυχία να δει σε πολύ μικρή ηλικία τους δύο γονείς του να πεθαίνουν με τραγικό τρόπο. Βίωσε για χρόνια και στα πολεμικά μέτωπα τη φρίκη τού Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είδε στη συνέχεια το θάνατο τού αδελφού του και από πολύ νωρίς ως φοιτητής ιατρικής συμμετείχε στον κλειστό κύκλο τού Φρόιντ βιώνοντας τις ραδιουργίες και τα μίση των συναδέλφων του. Έζησε σε εφτά κράτη, διώχθηκε από τους μηχανισμούς έξι κρατών και συκοφαντήθηκε πέρα από κάθε όριο από τα πλέον ετερόκλητα ιδεολογικά και εμπορικά συμφέροντα, παντρεύτηκε τρεις φορές κι έκανε τρία παιδιά.

Εκτός από τις λαμπρές σπουδές του στην ιατρική, απέκτησε βαθιά γνώση στην ψυχολογία, κοινωνιολογία, βιολογία, βακτηριολογία, παθολογία, μαθηματικά, φυσική, χημεία, μηχανική, μετεωρολογία και αστρονομία. Εξελίχθηκε σε ικανότατο και ταλαντούχο ζωγράφο, γλύπτη και συγγραφέα, ενώ έπαιζε ακορντεόν, πιάνο, όργανο και συνέθετε μουσική.

Προς το τέλος τής ζωής του ασχολήθηκε εμπεριστατωμένα με τα νομικά, που είχε ξεκινήσει να σπουδάσει και εγκατέλειψε για χάρη τής ιατρικής. Ακόμα, θεμελίωσε μια νέα επιστήμη, την Οργονομία, που ερμηνεύει και μελετά τους νόμους κίνησης τής οργόνης στον άνθρωπο και στη φύση.

Έχει γράψει εκατοντάδες άρθρα, δεκάδες βιβλία, μερικά από τα οποία έχουν χαρακτηρισθεί κλασικά, ενώ περιμένουν τους ερευνητές δεκάδες χιλιάδες σελίδες, που κρύβουν θησαυρούς γνώσης γραμμένες από αυτόν, που είδαν το φως τής δημοσιότητας το 2007, με το άνοιγμα των αρχείων του, 50 χρόνια από το θάνατό του, όπως είχε ζητήσει να γίνει με τη διαθήκη του.

ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΤΕΒΑΖΕΤΕ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΣΕ PDF ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ discoveries.reich

---

^[1] Μαθηματικός και φιλόσοφος Άλφρεντ Νορθ Γουάιτχεντ (1861-1947)

^[2]  «The Enotional Plaque» by Charles Konia, M.D. – http://s258080177.e-shop.info/shop/article_1/The-Emotional-Plague.html?shop_param=cid=2&aid=1&

——————————————————-

Το ανωτέρω κείμενο, γράφτηκε το 1991. Ελάχιστα βελτιωμένο το 2009, αποτελεί προϊόν πνευματικής ιδιοκτησίας. Συνακόλουθα υπόκειται στους σχετικούς εθνικούς και διεθνείς νόμους, οι οποίοι απαγορεύουν οποιαδήποτε μερική ή ολική χρήση του χωρίς την έγγραφη άδεια τού συγγραφέα.

© Χρήστος Μουσουλιώτης, 1991

akodikas@otenet.gr

https://yperthesi.wordpress.com